Bir anım

Dantellerin fotograflarını çekerken aklıma danteli nasıl öğrendiğim geldi. Rahmetli babannem elişi çok yapardı. Bende onların yanında büyüdüm. 6 yaşındaydım. Birgün tutturdum bende örmek istiyorum diye. Babannemde (seni çok özledim) orta boy bir orlon yumakla yün tığı verdi elime zincir çekmeyi öğretti. Ben sabırsız tabi. Hemen birşeyler öreceğim ya. Babannem bu yumak bitene kadar zincir çekeceksin dedi. Allahım kaç metre oldu zincir bilmiyorum:) Büyük bir sabırla bitirdim yumağı. Bu seferde sökmezmi onu. Sonra sırayla kutu ve dolgu yapmayı öğretti. Hatırladığım kadarıyla bayağı bir peçete örmüştüm.

Ama örgü örmeye geçişim daha komikti. Bir türlü haraşo öremiyorum. Kadıncağız kaç saat uğraştı bilmem artık. En sonunda beceriksiz dedi kalktı yanımdan. Sıkıldı tabi. :) O yanımdan kalkınca ben ilmeği ördüm.

Bundan da şu sonuç çıkıyor. Daha o zamanlarda belliymiş benim tığ işlerini örgüden daha çok sevdiğim ve becerikli olduğum.

Teşekkürler babanneciğim. Nur içinde yat.